Oktawę Wielkanocną stanowią osiem dni. (Od łacińskiej „oktawa” = osiem). Wielkanoc ma zatem dwie niedziele, niedzielę wielkanocną i białą niedzielę. Ta druga niedziela wielkanocna nazywana jest od dawna jako Dominica in albi - Biała Niedziela. Wszyscy, którzy zostali ochrzczeni w noc wielkanocną, nosili w tym tygodniu białe szaty i ubierali się w zwykłe ubrania dopiero po Białej Niedzieli.

Niedziela ta nazywana jest również niedzielą św. Tomasza, ponieważ czytana ewangelia tego dnia, dotyczy wątpliwości Tomasza. Historia, w której uparł się, by włożyć palce w rany Jezusa, wydarzyła się osiem dni po zmartwychwstaniu, czyli  w Białą Niedzielę.

Celebrowanie oktawy wielkanocnej ewaoluowało od V wieku do VIII. Oktawy były obchodzona min. po Wielkiej Nocy, po Zesłaniu Ducha Świętego i po Bożym Narodzeniu, a w Średniowieczu celebrowano także oktawy na cześć wielkich świętych. Liczba osiem zyskała ważne znaczenie symboliczne jako symbol wieczności, a kościoły grobów świętych często budowano na planie ośmiokąta foremnego. Najbliżej nas w Trondheim takim kościołem jest katedra Nidaros, która pierwotnie została zbudowana w celu kultu grobu Świętego Olafa.

Papież Jan Paweł II ogłosił w 2000 roku, że Biała Niedziela będzie uroczystością Bożego Miłosierdzia.